Het is woensdagavond en ik ga weer meedoen met zo’n heerlijke flow yogales van Hilde.

Hilde verwelkomt ons hartelijk en op mijn sokken loop ik de yogaruimte in. Mmm het ruikt hier altijd zo heerlijk, een milde geur van wierook en andere friszoete geuren dansen mijn neusgaten in. Ik ben gelukkig niet de enige die dol is op etherische oliën. Ik kijk de ruimte rond en zie in een hoek een pruttelende diffuser staan waaruit een sierlijk strookje aromatische damp omhoog stijgt. Kaarsjes staan sfeervol in een kring opgesteld op de grond, waar omheen yoga matjes liggen met daartussen voldoende ruimte om ons alle kanten op te kunnen laten bewegen. Tussen de kaarsjes staat een kleine muziekbox waaruit serene Indiase klanken komen, die mij rustig maken en tegelijkertijd nieuwsgierig; daarom heb ik de vertaling van een tekst die ik deze avond heb opgevangen, erbij gezocht : ”Om…..Om…..Om Shanti Om” (betekenis: (ik) wens (u) heilige vrede) galmt het zacht door de ruimte terwijl de yogi’s zich langzaam voorbereiden op ongeveer anderhalf uur ontspanning, ritmische bewegingen en stromende energieën.

De eerste keer bij Hilde vond ik het erg spannend, omdat ik een ooit een nare ervaring heb gehad met een yogales. Drie jaar terug stond ik aan het begin van een zware burn-out en zo genadeloos als ik was voor mijzelf, raakte ik tijdens een te grote groepsles yin yoga in paniek, doordat ik ver over mijn grens ging … .wist ik veel… Helaas zag de yoga docent dit te laat en was het kwaad geschied. Na dat moment was het geen yoga meer voor mij. De angst was te overheersend en blokkeerde mij compleet. Een diep zwart gat volgde waar geen einde aan leek te komen. Gelukkig is deze periode voorbij en heb ik de moed weer gevonden; het heeft bijna 2 jaar geduurd eer ik mij weer waagde aan een yogales in groepsverband. Het moest voor mij wel een kleine gemoedelijke groep zijn met ook gelijkgestemden. Dat ik bij Ayurvena terecht ben gekomen ben is voor mij dan ook geen toeval. Ik had diverse yogascholen gemaild en Hilde was de enige die direct en erg enthousiast reageerde. Ook deed zij niet moeilijk over gratis proeflessen. Bij de meesten betaal je een losse les of mag je slechts één gratis proefles volgen. Niet dat ik het erg vind om te betalen hoor, maar van Hilde mocht ik twee gratis proeflessen meedoen (Flow en Yin) om bewust te ervaren welke vorm van yoga beter bij mij past. Iets in mij vertelde dat ik bij haar moest zijn en haar in vertrouwen moest nemen. Het vertrouwen in mensen was zo goed als verloren, inclusief het vertrouwen in mijzelf…al moet ik eerlijk bekennen dat dat vertrouwen nog steeds best wankel is soms.
Al na de eerste les van Hilde voelde ik een rustig een goed gevoel opkomen. Hier is het veilig, hier is het comfortabel en kan ik genieten van yoga. Geen uitgebreide zweverige verhalen tijdens de les over wat er nou allemaal precies gebeurt met je lichaam door wat je doet, slechts het hoognodige en oké er wordt wel wat uitleg gegeven over meridianen, het lichaam en functies van de oefeningen, maar dan op een kort en bondige manier zonder dat IK er teveel over na ga denken. Want dat is wat er wel gebeurde bij die ene les destijds; het zette mijn denkproces op actief en dat is nou juist net niet wat ik wil tijdens yoga. Waar ik het uiteindelijk voor doe is de innerlijke rust en gronding vinden en dat krijg ik hier. De manier van lesgeven bevalt mij goed. Hilde is voor mij letterlijk een lichtje geworden in mijn leven. De angst en depressie ligt nog steeds op de loer, wat Hilde weet en ik merk dat zij alles uit de kast trekt om mij met beide benen stevig op de grond te krijgen. Hilde is een engeltje dat op mijn pad is gekomen om mij te helpen door die tunnel heen te komen en zodra ik er achter kwam dat Hilde ook nog aan coaching doet wist ik eigenlijk al direct dat ik bij haar moest zijn. Intussen loopt dat traject waar ik erg dankbaar voor ben, ook al maak ik het Hilde niet altijd even makkelijk. Ha, maar Hilde houdt ook van uitdaging. Die krijgt ze bij mij hoor 😉.

Oke, ik drijf af en ga nu terug naar de les, daar waar ik was gebleven..
Het is de tweede keer dat ik hier ben. Voorheen had Hilde een prachtige grote ruimte in een leegstand antikraak bedrijfspand. Helaas tegen alle verwachtingen in werd het pand verkocht en moest zij onverhoopt een andere plek vinden om de yogapraktijk voort te zetten. En nu zitten we in een kerkje, een geweldige mooie sfeervolle plek en toch moet ik nog even wennen. Als hoog sensitief persoon voel ik de energieën van personen die eerder het kerkje hebben bezocht. Klinkt misschien raar of zweverig, maar er bestaat hiervoor een van origine Hawaïaans ritueel waarbij je jezelf en de omgeving waarin je je bevindt kunt reinigen. Het boek ervan heb ik gelezen; misschien toch de moeite waard om hiermee te gaan oefenen. Het ritueel heeft een naam en heet ho’opono-pono.

Oh ja, de les! We gaan terug naar de les, ditmaal echt , we gaan beginnen!
Ik lig op mijn matje, warm onder een deken, mijn hoofd op een kussentje en ik sluit mijn ogen. Kort ervoor liet ik mij afleiden en was gezellig aan het babbelen met mijn buurvrouw totdat Hilde met een grote vriendelijke glimlach mij een zacht tikje op de schouders gaf: ssssst ….oeps ja natuurlijk we zijn ons aan het voorbereiden op een yogales en daar hoort stilte bij, dus geen geklets. Praten doen we weer na de les, nu ontspannen, ontspannen en nog eens ontspannen. Me time! Naar binnen gaan tijd! Hilde heeft gelijk en ik giechel als een jong ondeugend meisje dat net betrapt is. Mijn buurvrouw en ik kijken elkaar lachend aan, want zij denkt precies hetzelfde, om vervolgens ook heerlijk languit op de mat te gaan liggen onder een warme deken, ons hoofd weer op dat kussentje net als de rest van de yogi’s die al lang en breed liggen. Hilde gaat intussen rond met een grote thermoskan geurige kruidenthee en schenkt onze kopjes vol. “Om …Om…Om Shanti Om” ik focus mij op de muziek en laat ik de spirituele klanken nu echt binnenkomen…een brok ontstaat in mijn keel. Mijn gedachten beginnen al te roepen: “oh nee het is nu geen tijd voor tranen, we beginnen nog maar net!”. Dus bedenk ik me snel met welke intentie ik deze les in wil gaan. Hierop wil ik mij focussen! Aarden! Deze grootste chaotische neurotische denker wil alleen maar aarden! Mijn 1e chakra (bij het heiligbeen) gaat vanavond weer even in balans komen hoor, voor, hoop ik nog wat langer zelfs. Overigens zijn wel meerdere chakra’s niet in balans, maar goed de eerste is voor mij nu toch even het belangrijkste. Mijn steeds terugkerende intentie is dus AARDEN. De brok in mijn keel ebt weer weg en ik voel me al weer wat lekkerder…”alsjeblieft zeg…geen tranen aan het begin!”

Nog een paar minuutjes lekker liggen voordat we actief worden. Na de theekopjes in geschonken te hebben maakt Hilde er een vast ritueel van om een pufje van één van haar heerlijke sprays van essentiële oliën boven ons hoofd te sprayen waardoor subtiele heerlijke aroma’s mijn neus binnendringen. Oh ik ben gek op deze rustgevende geuren. Oeps, ik val in herhaling…
Na enkele minuten op onze rug liggen, ik ben inmiddels een beetje in trance door “Om Om Om Shanti Om” mogen wij via de zijkant van ons lichaam rustig omhoog komen. Ik hoor weer stemmetjes opkomen: “hè ik lag net zo lekker, laat me nog even alsjeblieft. Ander stemmetje: “Nee, kom op, je mag straks weer heerlijk een kwartier liggen, niet zeuren: tijd voor activiteit”. Hoofd STIL.
We beginnen met een korte meditatie in een meditatiezit naar eigen keuze. Ik zit rechtop met mijn billen op twee yoga blokken met mijn knieën naar voren. Hoewel ik prima zit, merk ik erna vaak wel dat de wreven van mijn voeten en tenen ietwat beurs aanvoelen. Tijdens de meditatie wordt gebruik gemaakt van mudra’s waardoor energiestromen op gang komen (Mudra betekent gebaar. Een gebaar met één of beide handen. Sommige gebaren zijn symbolisch en komen uit de Indische cultuur. Met andere gebaren stimuleer je één of enkele meridianen. Volgens de veda’s, de eeuwen oude yogageschriften, stroomt er levensenergie door je lichaam. Deze prana, energie wordt getransporteerd via meridianen. En elke meridiaan is gekoppeld aan een orgaan). Ik merk dat mijn handen warmer worden en mijn energie wat naar beneden zakt waardoor ik automatisch meer in mijn buik ga ademen. Mooi want doordat ik zo veel in mijn hoofd zit, schiet mijn ademhaling al snel als een pijl omhoog richting mijn borst, met duizeligheid en een opgeblazen “zwangere” buik als gevolg. Kortom ik vind het prettig dat Hilde begint met een meditatieoefening, en ik vermoed dat ik niet de enige ben die meer in het hoofd zit, dus goed voor ons allemaal. Hoewel ik me tijdens de les puur op mezelf zou willen focussen ben, concentreer ik mij op mijn mede yogi’s en observeer ieder zuchtje en steuntje dat ik hoor, oi niet doen!….ik merk het al…mijn hoofd begint weer te kletsen; terug naar mezelf en “STIL!” “Ogen gesloten, met een kleine glimlach op je gezicht” hoor ik Hilde zachtjes zeggen. “Juist dat!” Ietwat geforceerd frummel ik mijn lippen in een dun boogje en probeer gemeend te glimlachen. Ik zie al die mooi yogi’s op social media in mijn hoofd voorbijkomen. Met sierlijke lichamen en opgewekte gezichten, alsof ze nooit anders doen en alleen maar gelukkig kunnen zijn doordat zij elke dag yoga beoefenen….grrrrrrrr “stop nou eens met die zinloze gedachten en houd op met jezelf vergelijken, want dat doe je!”. STILTE, ik hoef alleen maar te glimlachen, hoe moeilijk is dat nou? Eerlijk? Best lastig want chronische stress en onderdrukte negatieve emoties hebben mijn gevoelsleven killer gemaakt met als gevolg dat de spontaniteit van het lachen mij meer is vergaan dan erbij gekomen. Maar goed ik weet van mezelf dat ik geen koude kikker ben en dat wil ik ook niet zijn, dus laat die zachtheid maar komen. Stemmetje in mijn hoofd: “Waarom heb ik het toch zo ver laten komen, mijn hemel, wat ben ik toch ontzettend streng geweest voor mijzelf…slik”. Oh shit: “hoofd wordt nou eens stil!”…
Verder dan hier komt het denken niet, want we gaan ons lichaam meer activeren; de ene keer hebben we meer staande oefeningen, de andere keer iets minder, afhankelijk van de energie van de groep en ook van de meridianen die aan de beurt zijn. Vandaag maakt Hilde het niet te bont, althans ze probeert het, zegt ze met weer die eeuwige vriendelijke weer benijdenswaardige glimlach (lees: nee ik ben niet jaloers, ik bewonder haar slechts om haar kalme rust en gemeende vriendelijkheid en liefde die zij constant met zich meedraagt: daar kan ik alleen maar een hoop van leren).
We gaan verder, de meditatieoefening is klaar en vervolgens worden we iets actiever, wat ook de bedoeling is van vinyasa flow. Ik heb dus bewust voor deze vorm van yoga gekozen om uit dat mega chaotische hoofd te komen en meer in mijn lichaam. Het leuke is, dat je aan de manier van hoe Hilde de les opbouwt, je al aan ziet komen waar we naar toe gaan. De muziek wordt ook actiever. Billie Jean van The Civil Wars danst onze oren binnen en door de flow oefeningen voel ik mij langzamerhand aangenaam warm worden (ik ben een serieus grootste koukleum die maar bestaat; eigenlijk zou ik Wim Hoff eens moeten ontmoeten op de Noordpool). Ha actie! Ik wordt blijer en voel een inwendige glimlach opkomen ondanks dat ik ook flow nog best pittig vind. Mijn spieren schrikken wakker want ze moeten weer werken! Morgen voel ik hun protest, maar dat deert mij niet, werken zullen ze!

We gaan nog een stukje verder op kracht en uithoudingsvermogen werken en als we dan op in de downward facing dog staan voel ik de hitte die in mij zit naar buiten stromen. Soms gaat dit gepaard met wat lichte duizeligheid en dan weet ik dat ik moet gaan oppassen. Hilde kent haar yogi’s goed, voelt hen goed aan en weet op het juiste moment te waarschuwen, zo ook bij mij. Over mijn grenzen heengaan was voor mij…, eh is het eigenlijk nog steeds, peace of cake. Nee dat doen we nu anders. Yoga leert je waar je grenzen liggen en haalt je terug naar je gevoel, iets wat iedere westerling zo onderhand wel kan gebruiken…yoga! Yin yoga doet dat dus nog meer! Deze vorm van yoga lijkt zo rustig, maar is in wezen oh zo intens. Zo intens dat het beste heftige reacties kan oproepen, daarom nogmaals geniet mijn voorkeur flow yoga en adviseer ik inmiddels iedereen die maar angstgevoelig is om net zoals ik lekker te gaan flowen. Heerlijk krachtig bezig zijn met je lijf waarbij je met vloeiende dynamische bewegingen je ademhaling naar beneden haalt en je hoofd loopt leeg…Yippie!!

Inmiddels zijn we ruim een half uur verder en zitten we goed in die flow. Hang Massive van End of Sky galmt een stukje harder door de ruimte en we bewegen ons als sierlijke flamingo’s op de muziek. De oefeningen variëren van zonnegroet tot warriors (mijn favorieten!) en grondoefeningen zoals de pittige plank, de heerlijke catflow pose en de child pose, ideale oefeningen die mijn rugklachten verminderen. Onze ademhaling volgt de ritmische bewegingen, al moet ik nageven dat ik regelmatig nadenk over wanneer ik nou in en uit moet ademen…Hilde doet het ons voor. Twee tellen adem diep in ..3 tellen adem uit…drie tellen in…4 tellen uit…4 tellen in….5 tellen uit….met een diepe zucht. Ik betrap mezelf erop dat ik nog steeds veel te veel nadenk in plaats van dat ik mijn gevoel volg. “Nee 5 tellen in, niet 4, maar o wee ik heb geen adem meer!” En zo gaat dat dan! Maar goed, heb je half je leven alleen maar naar je hoofd geluisterd, dan is het een schone kwestie van geduld hebben en blijven oefenen…vooral ook met meditaties thuis…adem diep in…..adem diep uit. “Kssst! Weg angstige gedachten, weg negatieve emoties… ga uit mijn lijf!” Adem uit….pfffffft.

We lopen uit, dat vind ik persoonlijk helemaal niet erg. Uitlopen of niet, Hilde bouwt keurig en rustig de les weer af en we gaan weer richting de grond, zitten en liggen, waar we nog wat langzame, soms chi qong, oefeningen of yin oefeningen doen (maar wel met een actieve rol hè, dat wordt nog wel eventjes glimlachend gezegd 😉). “Oh fijn we mogen nu weer echt gaan liggen!”; ik merk dat ik daar wel weer aan toe ben en ik verlang naar de eindontspanning. De muziek vertraagt met ons mee en zodra ik op mijn rug lig raak ik ontroerd door de prachtige klanken van een viool en engelachtige zang…brok in mijn keel…”wat is dat! Nee he alweer?” Het lijkt wel alsof ik mij zo voel als vroeger toen ik nog een klein meisje was en bij mijn opa en oma logeerde…ik had heimwee. Intense heimwee waardoor ik letterlijk ziek was. Ik herinner mij hoe oma mij tussen opa en haar in bed legt, allebei zwetend onder dikke dekens inclusief een elektrische deken en nog was dit niet warm genoeg voor hen. Ik begrijp het wel want mijn opa en oma komen uit Indonesië en daar is het natuurlijk tropisch warm. Wat moet het toch moeilijk voor hen geweest zijn om verplicht in zo’n koud kikkerlandje als Nederland te wonen. Mijn gedachten stromen dieper en dieper het verleden in. Ik voel mij ineens weer dat kleine angstige verdrietige kind ….”oh jee”, ik voel iets prikken achter mijn ogen. Ik probeer mezelf wijs te maken dat het de muziek is. “Het is gewoon de muziek die mij ontroert, dat is het! “. Hoofd vertelt me dat het de muziek is dus..hmmm. Ik probeer mijn hoofd weer stil te krijgen en concentreer me op mijn adem en mijn lichaam. De brok in mijn keel wordt alsmaar groter en plots voel ik iets warms langs mijn beide wangen glijden. “Verdorie dit loerende “gevaar” is er dus altijd bij yoga”. Het oude zeer komt los en ik wordt er letterlijk misselijk van…een weeïg zeurend gevoel in mijn buik en een maag dat samenknijpt… zelfs bij flow yoga… Ik merk dat ik huil en huilen was voor mij altijd een teken van zwakte. Ik weet dat ik naar yoga ga om de natuurlijke zachtheid waarmee wij allemaal geboren worden, weer terug te krijgen. Alle onuitgesproken pijn en verdriet wat zich heeft vastgezet in iedere vezel van mijn lichaam wil eruit. Dus laat het gaan! Ik hoef mij niet te schamen…maar ik doe het toch. Ik voel me ongemakkelijk worden, begin ook licht te transpireren, maar ik laat het rustig komen…”niemand ziet het toch?”
Yoga leert lichaam en geest dat het niet iets waarvoor ik mij hoeft te schamen. Ik weet het en soms lukt het mij er om me volledig aan over te geven en laat ik tranen als een stortvloed gaan. Meestal ben ik dan alleen. Maar daarnaast is er nog steeds paniek, angst waar ik bang voor ben…ik weet het angst voor de angst. “Ik moet hier door heen… nee ik wil hier doorheen!” Dit overkomt mij sneller bij yin yoga en de pijn is mij dan net iets te overweldigend. Dus tja…helemaal toegeven aan mijn gevoelens? Ha nee, toch nog niet helemaal. Maar wie weet…over een jaar, of misschien iets langer nog… lach ik erom en ben ik yogi all over en heb ik mij compleet overgegeven aan het loslaten van negatieve gevoelens en gedachten en ben ik een grote vrolijke blije happy noot. Ik hoop het echt. Maar vooralsnog probeer ik van kleinere zaken te genieten en dan vooral ook van iedere flowles, met soms wat tranen erbij. Het mag! En ach, uiteindelijk kijk niemand ervan op want allemaal hebben wij zo ons eigen verhaal.

Na nog een korte zit eindmeditatie komen we tot slot bij de eindontspanning, nadat wij eerst onszelf hebben mogen bedanken voor onze inzet. Zalig genietend onder mijn warme deken met mijn rug, platter dan een anderhalf uur geleden, op de mat en het kussentje onder mijn hoofd. Ditmaal hoor ik de woorden “Om Tare” (Om = heilige lichaam, woord en geest, TARE = bevrijding van alle onvrede) ….de muziek box laat weer wat mantra’s voorbij komen en ik voel mij steeds dieper wegzakken. “Zal ik ooit een keer in slaap vallen?” Ha als dat zo is dan ga ik trakteren” al verwacht ik niet van mezelf dat dat zal gebeuren, maar wie weet….Het licht wordt nog meer gedimd wat ik erg fijn vind zodat ik stilletjes ongezien mijn laatste tranen kan laten gaan…met mijn ogen gesloten…hahaha ik hoor iemand lichtjes snurken, echt waar wat knap, die is nu echt totaal zen en ontspannen!😉 ….
Hilde heeft inmiddels weer de theekopjes bijgeschonken en laat ons ongeveer een kwartier liggen. Zij leest ons nog een mooie spreuk voor, waar wij over na mogen denken. Hilde loopt zachtjes langs ons om ons weer te laten genieten van een heerlijk geurende olie….dit keer iets zoeter lijkt wel…wat zou het zijn…roos? De bloem waar je hart van opengaat en alle liefde eruit laat stromen en binnenkomen….
Na ongeveer een kwartier mogen we rustig omhoog komen of nog even blijven liggen. Ik voel me meer “in een staat van zijn” drink kalm mijn thee op en pak vervolgens mijn eigen spullen bij elkaar. De les is voorbij. Anderhalf uur flow yoga en ik voel me altijd weer een stuk beter dan voor de les. Ik voel de energie stromen door mijn lichaam en het lijkt alsof er daadwerkelijk iets is opengezet…is het mijn hart, zijn het mijn longen? Het doet er niet toe, ik voel mij gewoon vrijer en dat is wat telt.
Dank je wel lieve Hilde, dank je wel lieve ik! Dank je wel dat je tijd voor jezelf hebt genomen!
Namasté

Geschreven uit dankbaarheid, voor Hilde, voor mijzelf om mij vrijer te voelen en ook omdat ik mijn verhaal wil delen met anderen. Voor mensen met mentale problemen en die in een donkere periode van hun leven zitten. Yoga/mediteren brengt je naar het diepste in je wezen, naar je kern, daar ben ik van overtuigd, maar om tot die kern te komen moet eerst je hart openen. Daar kan naar mijn mening geen psycholoog tegenop. Iemands beste psycholoog dat ben jijzelf en yoga- en meditatie ondersteunt je daarin.
Mensen met angstige en depressieve gevoelens en/of in een burn-out beveel ik van harte aan om een keer een yogales bij Hilde bij te wonen.

Het is woensdagavond en ik ga weer meedoen met zo’n heerlijke flow yogales van Hilde.

Hilde verwelkomt ons hartelijk en op mijn sokken loop ik de yogaruimte in. Mmm het ruikt hier altijd zo heerlijk, een milde geur van wierook en andere friszoete geuren dansen mijn neusgaten in. Ik ben gelukkig niet de enige die dol is op etherische oliën. Ik kijk de ruimte rond en zie in een hoek een pruttelende diffuser staan waaruit een sierlijk strookje aromatische damp omhoog stijgt. Kaarsjes staan sfeervol in een kring opgesteld op de grond, waar omheen yoga matjes liggen met daartussen voldoende ruimte om ons alle kanten op te kunnen laten bewegen. Tussen de kaarsjes staat een kleine muziekbox waaruit serene Indiase klanken komen, die mij rustig maken en tegelijkertijd nieuwsgierig; daarom heb ik de vertaling van een tekst die ik deze avond heb opgevangen, erbij gezocht : ”Om…..Om…..Om Shanti Om” (betekenis: (ik) wens (u) heilige vrede) galmt het zacht door de ruimte terwijl de yogi’s zich langzaam voorbereiden op ongeveer anderhalf uur ontspanning, ritmische bewegingen en stromende energieën.

De eerste keer bij Hilde vond ik het erg spannend, omdat ik een ooit een nare ervaring heb gehad met een yogales. Drie jaar terug stond ik aan het begin van een zware burn-out en zo genadeloos als ik was voor mijzelf, raakte ik tijdens een te grote groepsles yin yoga in paniek, doordat ik ver over mijn grens ging … .wist ik veel… Helaas zag de yoga docent dit te laat en was het kwaad geschied. Na dat moment was het geen yoga meer voor mij. De angst was te overheersend en blokkeerde mij compleet. Een diep zwart gat volgde waar geen einde aan leek te komen. Gelukkig is deze periode voorbij en heb ik de moed weer gevonden; het heeft bijna 2 jaar geduurd eer ik mij weer waagde aan een yogales in groepsverband. Het moest voor mij wel een kleine gemoedelijke groep zijn met ook gelijkgestemden. Dat ik bij Ayurvena terecht ben gekomen ben is voor mij dan ook geen toeval. Ik had diverse yogascholen gemaild en Hilde was de enige die direct en erg enthousiast reageerde. Ook deed zij niet moeilijk over gratis proeflessen. Bij de meesten betaal je een losse les of mag je slechts één gratis proefles volgen. Niet dat ik het erg vind om te betalen hoor, maar van Hilde mocht ik twee gratis proeflessen meedoen (Flow en Yin) om bewust te ervaren welke vorm van yoga beter bij mij past. Iets in mij vertelde dat ik bij haar moest zijn en haar in vertrouwen moest nemen. Het vertrouwen in mensen was zo goed als verloren, inclusief het vertrouwen in mijzelf…al moet ik eerlijk bekennen dat dat vertrouwen nog steeds best wankel is soms.
Al na de eerste les van Hilde voelde ik een rustig een goed gevoel opkomen. Hier is het veilig, hier is het comfortabel en kan ik genieten van yoga. Geen uitgebreide zweverige verhalen tijdens de les over wat er nou allemaal precies gebeurt met je lichaam door wat je doet, slechts het hoognodige en oké er wordt wel wat uitleg gegeven over meridianen, het lichaam en functies van de oefeningen, maar dan op een kort en bondige manier zonder dat IK er teveel over na ga denken. Want dat is wat er wel gebeurde bij die ene les destijds; het zette mijn denkproces op actief en dat is nou juist net niet wat ik wil tijdens yoga. Waar ik het uiteindelijk voor doe is de innerlijke rust en gronding vinden en dat krijg ik hier. De manier van lesgeven bevalt mij goed. Hilde is voor mij letterlijk een lichtje geworden in mijn leven. De angst en depressie ligt nog steeds op de loer, wat Hilde weet en ik merk dat zij alles uit de kast trekt om mij met beide benen stevig op de grond te krijgen. Hilde is een engeltje dat op mijn pad is gekomen om mij te helpen door die tunnel heen te komen en zodra ik er achter kwam dat Hilde ook nog aan coaching doet wist ik eigenlijk al direct dat ik bij haar moest zijn. Intussen loopt dat traject waar ik erg dankbaar voor ben, ook al maak ik het Hilde niet altijd even makkelijk. Ha, maar Hilde houdt ook van uitdaging. Die krijgt ze bij mij hoor 😉.

Oke, ik drijf af en ga nu terug naar de les, daar waar ik was gebleven..
Het is de tweede keer dat ik hier ben. Voorheen had Hilde een prachtige grote ruimte in een leegstand antikraak bedrijfspand. Helaas tegen alle verwachtingen in werd het pand verkocht en moest zij onverhoopt een andere plek vinden om de yogapraktijk voort te zetten. En nu zitten we in een kerkje, een geweldige mooie sfeervolle plek en toch moet ik nog even wennen. Als hoog sensitief persoon voel ik de energieën van personen die eerder het kerkje hebben bezocht. Klinkt misschien raar of zweverig, maar er bestaat hiervoor een van origine Hawaïaans ritueel waarbij je jezelf en de omgeving waarin je je bevindt kunt reinigen. Het boek ervan heb ik gelezen; misschien toch de moeite waard om hiermee te gaan oefenen. Het ritueel heeft een naam en heet ho’opono-pono.

Oh ja, de les! We gaan terug naar de les, ditmaal echt , we gaan beginnen!
Ik lig op mijn matje, warm onder een deken, mijn hoofd op een kussentje en ik sluit mijn ogen. Kort ervoor liet ik mij afleiden en was gezellig aan het babbelen met mijn buurvrouw totdat Hilde met een grote vriendelijke glimlach mij een zacht tikje op de schouders gaf: ssssst ….oeps ja natuurlijk we zijn ons aan het voorbereiden op een yogales en daar hoort stilte bij, dus geen geklets. Praten doen we weer na de les, nu ontspannen, ontspannen en nog eens ontspannen. Me time! Naar binnen gaan tijd! Hilde heeft gelijk en ik giechel als een jong ondeugend meisje dat net betrapt is. Mijn buurvrouw en ik kijken elkaar lachend aan, want zij denkt precies hetzelfde, om vervolgens ook heerlijk languit op de mat te gaan liggen onder een warme deken, ons hoofd weer op dat kussentje net als de rest van de yogi’s die al lang en breed liggen. Hilde gaat intussen rond met een grote thermoskan geurige kruidenthee en schenkt onze kopjes vol. “Om …Om…Om Shanti Om” ik focus mij op de muziek en laat ik de spirituele klanken nu echt binnenkomen…een brok ontstaat in mijn keel. Mijn gedachten beginnen al te roepen: “oh nee het is nu geen tijd voor tranen, we beginnen nog maar net!”. Dus bedenk ik me snel met welke intentie ik deze les in wil gaan. Hierop wil ik mij focussen! Aarden! Deze grootste chaotische neurotische denker wil alleen maar aarden! Mijn 1e chakra (bij het heiligbeen) gaat vanavond weer even in balans komen hoor, voor, hoop ik nog wat langer zelfs. Overigens zijn wel meerdere chakra’s niet in balans, maar goed de eerste is voor mij nu toch even het belangrijkste. Mijn steeds terugkerende intentie is dus AARDEN. De brok in mijn keel ebt weer weg en ik voel me al weer wat lekkerder…”alsjeblieft zeg…geen tranen aan het begin!”

Nog een paar minuutjes lekker liggen voordat we actief worden. Na de theekopjes in geschonken te hebben maakt Hilde er een vast ritueel van om een pufje van één van haar heerlijke sprays van essentiële oliën boven ons hoofd te sprayen waardoor subtiele heerlijke aroma’s mijn neus binnendringen. Oh ik ben gek op deze rustgevende geuren. Oeps, ik val in herhaling…
Na enkele minuten op onze rug liggen, ik ben inmiddels een beetje in trance door “Om Om Om Shanti Om” mogen wij via de zijkant van ons lichaam rustig omhoog komen. Ik hoor weer stemmetjes opkomen: “hè ik lag net zo lekker, laat me nog even alsjeblieft. Ander stemmetje: “Nee, kom op, je mag straks weer heerlijk een kwartier liggen, niet zeuren: tijd voor activiteit”. Hoofd STIL.
We beginnen met een korte meditatie in een meditatiezit naar eigen keuze. Ik zit rechtop met mijn billen op twee yoga blokken met mijn knieën naar voren. Hoewel ik prima zit, merk ik erna vaak wel dat de wreven van mijn voeten en tenen ietwat beurs aanvoelen. Tijdens de meditatie wordt gebruik gemaakt van mudra’s waardoor energiestromen op gang komen (Mudra betekent gebaar. Een gebaar met één of beide handen. Sommige gebaren zijn symbolisch en komen uit de Indische cultuur. Met andere gebaren stimuleer je één of enkele meridianen. Volgens de veda’s, de eeuwen oude yogageschriften, stroomt er levensenergie door je lichaam. Deze prana, energie wordt getransporteerd via meridianen. En elke meridiaan is gekoppeld aan een orgaan). Ik merk dat mijn handen warmer worden en mijn energie wat naar beneden zakt waardoor ik automatisch meer in mijn buik ga ademen. Mooi want doordat ik zo veel in mijn hoofd zit, schiet mijn ademhaling al snel als een pijl omhoog richting mijn borst, met duizeligheid en een opgeblazen “zwangere” buik als gevolg. Kortom ik vind het prettig dat Hilde begint met een meditatieoefening, en ik vermoed dat ik niet de enige ben die meer in het hoofd zit, dus goed voor ons allemaal. Hoewel ik me tijdens de les puur op mezelf zou willen focussen ben, concentreer ik mij op mijn mede yogi’s en observeer ieder zuchtje en steuntje dat ik hoor, oi niet doen!….ik merk het al…mijn hoofd begint weer te kletsen; terug naar mezelf en “STIL!” “Ogen gesloten, met een kleine glimlach op je gezicht” hoor ik Hilde zachtjes zeggen. “Juist dat!” Ietwat geforceerd frummel ik mijn lippen in een dun boogje en probeer gemeend te glimlachen. Ik zie al die mooi yogi’s op social media in mijn hoofd voorbijkomen. Met sierlijke lichamen en opgewekte gezichten, alsof ze nooit anders doen en alleen maar gelukkig kunnen zijn doordat zij elke dag yoga beoefenen….grrrrrrrr “stop nou eens met die zinloze gedachten en houd op met jezelf vergelijken, want dat doe je!”. STILTE, ik hoef alleen maar te glimlachen, hoe moeilijk is dat nou? Eerlijk? Best lastig want chronische stress en onderdrukte negatieve emoties hebben mijn gevoelsleven killer gemaakt met als gevolg dat de spontaniteit van het lachen mij meer is vergaan dan erbij gekomen. Maar goed ik weet van mezelf dat ik geen koude kikker ben en dat wil ik ook niet zijn, dus laat die zachtheid maar komen. Stemmetje in mijn hoofd: “Waarom heb ik het toch zo ver laten komen, mijn hemel, wat ben ik toch ontzettend streng geweest voor mijzelf…slik”. Oh shit: “hoofd wordt nou eens stil!”…
Verder dan hier komt het denken niet, want we gaan ons lichaam meer activeren; de ene keer hebben we meer staande oefeningen, de andere keer iets minder, afhankelijk van de energie van de groep en ook van de meridianen die aan de beurt zijn. Vandaag maakt Hilde het niet te bont, althans ze probeert het, zegt ze met weer die eeuwige vriendelijke weer benijdenswaardige glimlach (lees: nee ik ben niet jaloers, ik bewonder haar slechts om haar kalme rust en gemeende vriendelijkheid en liefde die zij constant met zich meedraagt: daar kan ik alleen maar een hoop van leren).
We gaan verder, de meditatieoefening is klaar en vervolgens worden we iets actiever, wat ook de bedoeling is van vinyasa flow. Ik heb dus bewust voor deze vorm van yoga gekozen om uit dat mega chaotische hoofd te komen en meer in mijn lichaam. Het leuke is, dat je aan de manier van hoe Hilde de les opbouwt, je al aan ziet komen waar we naar toe gaan. De muziek wordt ook actiever. Billie Jean van The Civil Wars danst onze oren binnen en door de flow oefeningen voel ik mij langzamerhand aangenaam warm worden (ik ben een serieus grootste koukleum die maar bestaat; eigenlijk zou ik Wim Hoff eens moeten ontmoeten op de Noordpool). Ha actie! Ik wordt blijer en voel een inwendige glimlach opkomen ondanks dat ik ook flow nog best pittig vind. Mijn spieren schrikken wakker want ze moeten weer werken! Morgen voel ik hun protest, maar dat deert mij niet, werken zullen ze!

We gaan nog een stukje verder op kracht en uithoudingsvermogen werken en als we dan op in de downward facing dog staan voel ik de hitte die in mij zit naar buiten stromen. Soms gaat dit gepaard met wat lichte duizeligheid en dan weet ik dat ik moet gaan oppassen. Hilde kent haar yogi’s goed, voelt hen goed aan en weet op het juiste moment te waarschuwen, zo ook bij mij. Over mijn grenzen heengaan was voor mij…, eh is het eigenlijk nog steeds, peace of cake. Nee dat doen we nu anders. Yoga leert je waar je grenzen liggen en haalt je terug naar je gevoel, iets wat iedere westerling zo onderhand wel kan gebruiken…yoga! Yin yoga doet dat dus nog meer! Deze vorm van yoga lijkt zo rustig, maar is in wezen oh zo intens. Zo intens dat het beste heftige reacties kan oproepen, daarom nogmaals geniet mijn voorkeur flow yoga en adviseer ik inmiddels iedereen die maar angstgevoelig is om net zoals ik lekker te gaan flowen. Heerlijk krachtig bezig zijn met je lijf waarbij je met vloeiende dynamische bewegingen je ademhaling naar beneden haalt en je hoofd loopt leeg…Yippie!!

Inmiddels zijn we ruim een half uur verder en zitten we goed in die flow. Hang Massive van End of Sky galmt een stukje harder door de ruimte en we bewegen ons als sierlijke flamingo’s op de muziek. De oefeningen variëren van zonnegroet tot warriors (mijn favorieten!) en grondoefeningen zoals de pittige plank, de heerlijke catflow pose en de child pose, ideale oefeningen die mijn rugklachten verminderen. Onze ademhaling volgt de ritmische bewegingen, al moet ik nageven dat ik regelmatig nadenk over wanneer ik nou in en uit moet ademen…Hilde doet het ons voor. Twee tellen adem diep in ..3 tellen adem uit…drie tellen in…4 tellen uit…4 tellen in….5 tellen uit….met een diepe zucht. Ik betrap mezelf erop dat ik nog steeds veel te veel nadenk in plaats van dat ik mijn gevoel volg. “Nee 5 tellen in, niet 4, maar o wee ik heb geen adem meer!” En zo gaat dat dan! Maar goed, heb je half je leven alleen maar naar je hoofd geluisterd, dan is het een schone kwestie van geduld hebben en blijven oefenen…vooral ook met meditaties thuis…adem diep in…..adem diep uit. “Kssst! Weg angstige gedachten, weg negatieve emoties… ga uit mijn lijf!” Adem uit….pfffffft.

We lopen uit, dat vind ik persoonlijk helemaal niet erg. Uitlopen of niet, Hilde bouwt keurig en rustig de les weer af en we gaan weer richting de grond, zitten en liggen, waar we nog wat langzame, soms chi qong, oefeningen of yin oefeningen doen (maar wel met een actieve rol hè, dat wordt nog wel eventjes glimlachend gezegd 😉). “Oh fijn we mogen nu weer echt gaan liggen!”; ik merk dat ik daar wel weer aan toe ben en ik verlang naar de eindontspanning. De muziek vertraagt met ons mee en zodra ik op mijn rug lig raak ik ontroerd door de prachtige klanken van een viool en engelachtige zang…brok in mijn keel…”wat is dat! Nee he alweer?” Het lijkt wel alsof ik mij zo voel als vroeger toen ik nog een klein meisje was en bij mijn opa en oma logeerde…ik had heimwee. Intense heimwee waardoor ik letterlijk ziek was. Ik herinner mij hoe oma mij tussen opa en haar in bed legt, allebei zwetend onder dikke dekens inclusief een elektrische deken en nog was dit niet warm genoeg voor hen. Ik begrijp het wel want mijn opa en oma komen uit Indonesië en daar is het natuurlijk tropisch warm. Wat moet het toch moeilijk voor hen geweest zijn om verplicht in zo’n koud kikkerlandje als Nederland te wonen. Mijn gedachten stromen dieper en dieper het verleden in. Ik voel mij ineens weer dat kleine angstige verdrietige kind ….”oh jee”, ik voel iets prikken achter mijn ogen. Ik probeer mezelf wijs te maken dat het de muziek is. “Het is gewoon de muziek die mij ontroert, dat is het! “. Hoofd vertelt me dat het de muziek is dus..hmmm. Ik probeer mijn hoofd weer stil te krijgen en concentreer me op mijn adem en mijn lichaam. De brok in mijn keel wordt alsmaar groter en plots voel ik iets warms langs mijn beide wangen glijden. “Verdorie dit loerende “gevaar” is er dus altijd bij yoga”. Het oude zeer komt los en ik wordt er letterlijk misselijk van…een weeïg zeurend gevoel in mijn buik en een maag dat samenknijpt… zelfs bij flow yoga… Ik merk dat ik huil en huilen was voor mij altijd een teken van zwakte. Ik weet dat ik naar yoga ga om de natuurlijke zachtheid waarmee wij allemaal geboren worden, weer terug te krijgen. Alle onuitgesproken pijn en verdriet wat zich heeft vastgezet in iedere vezel van mijn lichaam wil eruit. Dus laat het gaan! Ik hoef mij niet te schamen…maar ik doe het toch. Ik voel me ongemakkelijk worden, begin ook licht te transpireren, maar ik laat het rustig komen…”niemand ziet het toch?”
Yoga leert lichaam en geest dat het niet iets waarvoor ik mij hoeft te schamen. Ik weet het en soms lukt het mij er om me volledig aan over te geven en laat ik tranen als een stortvloed gaan. Meestal ben ik dan alleen. Maar daarnaast is er nog steeds paniek, angst waar ik bang voor ben…ik weet het angst voor de angst. “Ik moet hier door heen… nee ik wil hier doorheen!” Dit overkomt mij sneller bij yin yoga en de pijn is mij dan net iets te overweldigend. Dus tja…helemaal toegeven aan mijn gevoelens? Ha nee, toch nog niet helemaal. Maar wie weet…over een jaar, of misschien iets langer nog… lach ik erom en ben ik yogi all over en heb ik mij compleet overgegeven aan het loslaten van negatieve gevoelens en gedachten en ben ik een grote vrolijke blije happy noot. Ik hoop het echt. Maar vooralsnog probeer ik van kleinere zaken te genieten en dan vooral ook van iedere flowles, met soms wat tranen erbij. Het mag! En ach, uiteindelijk kijk niemand ervan op want allemaal hebben wij zo ons eigen verhaal.

Na nog een korte zit eindmeditatie komen we tot slot bij de eindontspanning, nadat wij eerst onszelf hebben mogen bedanken voor onze inzet. Zalig genietend onder mijn warme deken met mijn rug, platter dan een anderhalf uur geleden, op de mat en het kussentje onder mijn hoofd. Ditmaal hoor ik de woorden “Om Tare” (Om = heilige lichaam, woord en geest, TARE = bevrijding van alle onvrede) ….de muziek box laat weer wat mantra’s voorbij komen en ik voel mij steeds dieper wegzakken. “Zal ik ooit een keer in slaap vallen?” Ha als dat zo is dan ga ik trakteren” al verwacht ik niet van mezelf dat dat zal gebeuren, maar wie weet….Het licht wordt nog meer gedimd wat ik erg fijn vind zodat ik stilletjes ongezien mijn laatste tranen kan laten gaan…met mijn ogen gesloten…hahaha ik hoor iemand lichtjes snurken, echt waar wat knap, die is nu echt totaal zen en ontspannen!😉 ….
Hilde heeft inmiddels weer de theekopjes bijgeschonken en laat ons ongeveer een kwartier liggen. Zij leest ons nog een mooie spreuk voor, waar wij over na mogen denken. Hilde loopt zachtjes langs ons om ons weer te laten genieten van een heerlijk geurende olie….dit keer iets zoeter lijkt wel…wat zou het zijn…roos? De bloem waar je hart van opengaat en alle liefde eruit laat stromen en binnenkomen….
Na ongeveer een kwartier mogen we rustig omhoog komen of nog even blijven liggen. Ik voel me meer “in een staat van zijn” drink kalm mijn thee op en pak vervolgens mijn eigen spullen bij elkaar. De les is voorbij. Anderhalf uur flow yoga en ik voel me altijd weer een stuk beter dan voor de les. Ik voel de energie stromen door mijn lichaam en het lijkt alsof er daadwerkelijk iets is opengezet…is het mijn hart, zijn het mijn longen? Het doet er niet toe, ik voel mij gewoon vrijer en dat is wat telt.
Dank je wel lieve Hilde, dank je wel lieve ik! Dank je wel dat je tijd voor jezelf hebt genomen!
Namasté

Geschreven uit dankbaarheid, voor Hilde, voor mijzelf om mij vrijer te voelen en ook omdat ik mijn verhaal wil delen met anderen. Voor mensen met mentale problemen en die in een donkere periode van hun leven zitten. Yoga/mediteren brengt je naar het diepste in je wezen, naar je kern, daar ben ik van overtuigd, maar om tot die kern te komen moet eerst je hart openen. Daar kan naar mijn mening geen psycholoog tegenop. Iemands beste psycholoog dat ben jijzelf en yoga- en meditatie ondersteunt je daarin.
Mensen met angstige en depressieve gevoelens en/of in een burn-out beveel ik van harte aan om een keer een yogales bij Hilde bij te wonen.

Het is woensdagavond en ik ga weer meedoen met zo’n heerlijke flow yogales van Hilde.

Hilde verwelkomt ons hartelijk en op mijn sokken loop ik de yogaruimte in. Mmm het ruikt hier altijd zo heerlijk, een milde geur van wierook en andere friszoete geuren dansen mijn neusgaten in. Ik ben gelukkig niet de enige die dol is op etherische oliën. Ik kijk de ruimte rond en zie in een hoek een pruttelende diffuser staan waaruit een sierlijk strookje aromatische damp omhoog stijgt. Kaarsjes staan sfeervol in een kring opgesteld op de grond, waar omheen yoga matjes liggen met daartussen voldoende ruimte om ons alle kanten op te kunnen laten bewegen. Tussen de kaarsjes staat een kleine muziekbox waaruit serene Indiase klanken komen, die mij rustig maken en tegelijkertijd nieuwsgierig; daarom heb ik de vertaling van een tekst die ik deze avond heb opgevangen, erbij gezocht : ”Om…..Om…..Om Shanti Om” (betekenis: (ik) wens (u) heilige vrede) galmt het zacht door de ruimte terwijl de yogi’s zich langzaam voorbereiden op ongeveer anderhalf uur ontspanning, ritmische bewegingen en stromende energieën.

De eerste keer bij Hilde vond ik het erg spannend, omdat ik een ooit een nare ervaring heb gehad met een yogales. Drie jaar terug stond ik aan het begin van een zware burn-out en zo genadeloos als ik was voor mijzelf, raakte ik tijdens een te grote groepsles yin yoga in paniek, doordat ik ver over mijn grens ging … .wist ik veel… Helaas zag de yoga docent dit te laat en was het kwaad geschied. Na dat moment was het geen yoga meer voor mij. De angst was te overheersend en blokkeerde mij compleet. Een diep zwart gat volgde waar geen einde aan leek te komen. Gelukkig is deze periode voorbij en heb ik de moed weer gevonden; het heeft bijna 2 jaar geduurd eer ik mij weer waagde aan een yogales in groepsverband. Het moest voor mij wel een kleine gemoedelijke groep zijn met ook gelijkgestemden. Dat ik bij Ayurvena terecht ben gekomen ben is voor mij dan ook geen toeval. Ik had diverse yogascholen gemaild en Hilde was de enige die direct en erg enthousiast reageerde. Ook deed zij niet moeilijk over gratis proeflessen. Bij de meesten betaal je een losse les of mag je slechts één gratis proefles volgen. Niet dat ik het erg vind om te betalen hoor, maar van Hilde mocht ik twee gratis proeflessen meedoen (Flow en Yin) om bewust te ervaren welke vorm van yoga beter bij mij past. Iets in mij vertelde dat ik bij haar moest zijn en haar in vertrouwen moest nemen. Het vertrouwen in mensen was zo goed als verloren, inclusief het vertrouwen in mijzelf…al moet ik eerlijk bekennen dat dat vertrouwen nog steeds best wankel is soms.
Al na de eerste les van Hilde voelde ik een rustig een goed gevoel opkomen. Hier is het veilig, hier is het comfortabel en kan ik genieten van yoga. Geen uitgebreide zweverige verhalen tijdens de les over wat er nou allemaal precies gebeurt met je lichaam door wat je doet, slechts het hoognodige en oké er wordt wel wat uitleg gegeven over meridianen, het lichaam en functies van de oefeningen, maar dan op een kort en bondige manier zonder dat IK er teveel over na ga denken. Want dat is wat er wel gebeurde bij die ene les destijds; het zette mijn denkproces op actief en dat is nou juist net niet wat ik wil tijdens yoga. Waar ik het uiteindelijk voor doe is de innerlijke rust en gronding vinden en dat krijg ik hier. De manier van lesgeven bevalt mij goed. Hilde is voor mij letterlijk een lichtje geworden in mijn leven. De angst en depressie ligt nog steeds op de loer, wat Hilde weet en ik merk dat zij alles uit de kast trekt om mij met beide benen stevig op de grond te krijgen. Hilde is een engeltje dat op mijn pad is gekomen om mij te helpen door die tunnel heen te komen en zodra ik er achter kwam dat Hilde ook nog aan coaching doet wist ik eigenlijk al direct dat ik bij haar moest zijn. Intussen loopt dat traject waar ik erg dankbaar voor ben, ook al maak ik het Hilde niet altijd even makkelijk. Ha, maar Hilde houdt ook van uitdaging. Die krijgt ze bij mij hoor 😉.

Oke, ik drijf af en ga nu terug naar de les, daar waar ik was gebleven..
Het is de tweede keer dat ik hier ben. Voorheen had Hilde een prachtige grote ruimte in een leegstand antikraak bedrijfspand. Helaas tegen alle verwachtingen in werd het pand verkocht en moest zij onverhoopt een andere plek vinden om de yogapraktijk voort te zetten. En nu zitten we in een kerkje, een geweldige mooie sfeervolle plek en toch moet ik nog even wennen. Als hoog sensitief persoon voel ik de energieën van personen die eerder het kerkje hebben bezocht. Klinkt misschien raar of zweverig, maar er bestaat hiervoor een van origine Hawaïaans ritueel waarbij je jezelf en de omgeving waarin je je bevindt kunt reinigen. Het boek ervan heb ik gelezen; misschien toch de moeite waard om hiermee te gaan oefenen. Het ritueel heeft een naam en heet ho’opono-pono.

Oh ja, de les! We gaan terug naar de les, ditmaal echt , we gaan beginnen!
Ik lig op mijn matje, warm onder een deken, mijn hoofd op een kussentje en ik sluit mijn ogen. Kort ervoor liet ik mij afleiden en was gezellig aan het babbelen met mijn buurvrouw totdat Hilde met een grote vriendelijke glimlach mij een zacht tikje op de schouders gaf: ssssst ….oeps ja natuurlijk we zijn ons aan het voorbereiden op een yogales en daar hoort stilte bij, dus geen geklets. Praten doen we weer na de les, nu ontspannen, ontspannen en nog eens ontspannen. Me time! Naar binnen gaan tijd! Hilde heeft gelijk en ik giechel als een jong ondeugend meisje dat net betrapt is. Mijn buurvrouw en ik kijken elkaar lachend aan, want zij denkt precies hetzelfde, om vervolgens ook heerlijk languit op de mat te gaan liggen onder een warme deken, ons hoofd weer op dat kussentje net als de rest van de yogi’s die al lang en breed liggen. Hilde gaat intussen rond met een grote thermoskan geurige kruidenthee en schenkt onze kopjes vol. “Om …Om…Om Shanti Om” ik focus mij op de muziek en laat ik de spirituele klanken nu echt binnenkomen…een brok ontstaat in mijn keel. Mijn gedachten beginnen al te roepen: “oh nee het is nu geen tijd voor tranen, we beginnen nog maar net!”. Dus bedenk ik me snel met welke intentie ik deze les in wil gaan. Hierop wil ik mij focussen! Aarden! Deze grootste chaotische neurotische denker wil alleen maar aarden! Mijn 1e chakra (bij het heiligbeen) gaat vanavond weer even in balans komen hoor, voor, hoop ik nog wat langer zelfs. Overigens zijn wel meerdere chakra’s niet in balans, maar goed de eerste is voor mij nu toch even het belangrijkste. Mijn steeds terugkerende intentie is dus AARDEN. De brok in mijn keel ebt weer weg en ik voel me al weer wat lekkerder…”alsjeblieft zeg…geen tranen aan het begin!”

Nog een paar minuutjes lekker liggen voordat we actief worden. Na de theekopjes in geschonken te hebben maakt Hilde er een vast ritueel van om een pufje van één van haar heerlijke sprays van essentiële oliën boven ons hoofd te sprayen waardoor subtiele heerlijke aroma’s mijn neus binnendringen. Oh ik ben gek op deze rustgevende geuren. Oeps, ik val in herhaling…
Na enkele minuten op onze rug liggen, ik ben inmiddels een beetje in trance door “Om Om Om Shanti Om” mogen wij via de zijkant van ons lichaam rustig omhoog komen. Ik hoor weer stemmetjes opkomen: “hè ik lag net zo lekker, laat me nog even alsjeblieft. Ander stemmetje: “Nee, kom op, je mag straks weer heerlijk een kwartier liggen, niet zeuren: tijd voor activiteit”. Hoofd STIL.
We beginnen met een korte meditatie in een meditatiezit naar eigen keuze. Ik zit rechtop met mijn billen op twee yoga blokken met mijn knieën naar voren. Hoewel ik prima zit, merk ik erna vaak wel dat de wreven van mijn voeten en tenen ietwat beurs aanvoelen. Tijdens de meditatie wordt gebruik gemaakt van mudra’s waardoor energiestromen op gang komen (Mudra betekent gebaar. Een gebaar met één of beide handen. Sommige gebaren zijn symbolisch en komen uit de Indische cultuur. Met andere gebaren stimuleer je één of enkele meridianen. Volgens de veda’s, de eeuwen oude yogageschriften, stroomt er levensenergie door je lichaam. Deze prana, energie wordt getransporteerd via meridianen. En elke meridiaan is gekoppeld aan een orgaan). Ik merk dat mijn handen warmer worden en mijn energie wat naar beneden zakt waardoor ik automatisch meer in mijn buik ga ademen. Mooi want doordat ik zo veel in mijn hoofd zit, schiet mijn ademhaling al snel als een pijl omhoog richting mijn borst, met duizeligheid en een opgeblazen “zwangere” buik als gevolg. Kortom ik vind het prettig dat Hilde begint met een meditatieoefening, en ik vermoed dat ik niet de enige ben die meer in het hoofd zit, dus goed voor ons allemaal. Hoewel ik me tijdens de les puur op mezelf zou willen focussen ben, concentreer ik mij op mijn mede yogi’s en observeer ieder zuchtje en steuntje dat ik hoor, oi niet doen!….ik merk het al…mijn hoofd begint weer te kletsen; terug naar mezelf en “STIL!” “Ogen gesloten, met een kleine glimlach op je gezicht” hoor ik Hilde zachtjes zeggen. “Juist dat!” Ietwat geforceerd frummel ik mijn lippen in een dun boogje en probeer gemeend te glimlachen. Ik zie al die mooi yogi’s op social media in mijn hoofd voorbijkomen. Met sierlijke lichamen en opgewekte gezichten, alsof ze nooit anders doen en alleen maar gelukkig kunnen zijn doordat zij elke dag yoga beoefenen….grrrrrrrr “stop nou eens met die zinloze gedachten en houd op met jezelf vergelijken, want dat doe je!”. STILTE, ik hoef alleen maar te glimlachen, hoe moeilijk is dat nou? Eerlijk? Best lastig want chronische stress en onderdrukte negatieve emoties hebben mijn gevoelsleven killer gemaakt met als gevolg dat de spontaniteit van het lachen mij meer is vergaan dan erbij gekomen. Maar goed ik weet van mezelf dat ik geen koude kikker ben en dat wil ik ook niet zijn, dus laat die zachtheid maar komen. Stemmetje in mijn hoofd: “Waarom heb ik het toch zo ver laten komen, mijn hemel, wat ben ik toch ontzettend streng geweest voor mijzelf…slik”. Oh shit: “hoofd wordt nou eens stil!”…
Verder dan hier komt het denken niet, want we gaan ons lichaam meer activeren; de ene keer hebben we meer staande oefeningen, de andere keer iets minder, afhankelijk van de energie van de groep en ook van de meridianen die aan de beurt zijn. Vandaag maakt Hilde het niet te bont, althans ze probeert het, zegt ze met weer die eeuwige vriendelijke weer benijdenswaardige glimlach (lees: nee ik ben niet jaloers, ik bewonder haar slechts om haar kalme rust en gemeende vriendelijkheid en liefde die zij constant met zich meedraagt: daar kan ik alleen maar een hoop van leren).
We gaan verder, de meditatieoefening is klaar en vervolgens worden we iets actiever, wat ook de bedoeling is van vinyasa flow. Ik heb dus bewust voor deze vorm van yoga gekozen om uit dat mega chaotische hoofd te komen en meer in mijn lichaam. Het leuke is, dat je aan de manier van hoe Hilde de les opbouwt, je al aan ziet komen waar we naar toe gaan. De muziek wordt ook actiever. Billie Jean van The Civil Wars danst onze oren binnen en door de flow oefeningen voel ik mij langzamerhand aangenaam warm worden (ik ben een serieus grootste koukleum die maar bestaat; eigenlijk zou ik Wim Hoff eens moeten ontmoeten op de Noordpool). Ha actie! Ik wordt blijer en voel een inwendige glimlach opkomen ondanks dat ik ook flow nog best pittig vind. Mijn spieren schrikken wakker want ze moeten weer werken! Morgen voel ik hun protest, maar dat deert mij niet, werken zullen ze!

We gaan nog een stukje verder op kracht en uithoudingsvermogen werken en als we dan op in de downward facing dog staan voel ik de hitte die in mij zit naar buiten stromen. Soms gaat dit gepaard met wat lichte duizeligheid en dan weet ik dat ik moet gaan oppassen. Hilde kent haar yogi’s goed, voelt hen goed aan en weet op het juiste moment te waarschuwen, zo ook bij mij. Over mijn grenzen heengaan was voor mij…, eh is het eigenlijk nog steeds, peace of cake. Nee dat doen we nu anders. Yoga leert je waar je grenzen liggen en haalt je terug naar je gevoel, iets wat iedere westerling zo onderhand wel kan gebruiken…yoga! Yin yoga doet dat dus nog meer! Deze vorm van yoga lijkt zo rustig, maar is in wezen oh zo intens. Zo intens dat het beste heftige reacties kan oproepen, daarom nogmaals geniet mijn voorkeur flow yoga en adviseer ik inmiddels iedereen die maar angstgevoelig is om net zoals ik lekker te gaan flowen. Heerlijk krachtig bezig zijn met je lijf waarbij je met vloeiende dynamische bewegingen je ademhaling naar beneden haalt en je hoofd loopt leeg…Yippie!!

Inmiddels zijn we ruim een half uur verder en zitten we goed in die flow. Hang Massive van End of Sky galmt een stukje harder door de ruimte en we bewegen ons als sierlijke flamingo’s op de muziek. De oefeningen variëren van zonnegroet tot warriors (mijn favorieten!) en grondoefeningen zoals de pittige plank, de heerlijke catflow pose en de child pose, ideale oefeningen die mijn rugklachten verminderen. Onze ademhaling volgt de ritmische bewegingen, al moet ik nageven dat ik regelmatig nadenk over wanneer ik nou in en uit moet ademen…Hilde doet het ons voor. Twee tellen adem diep in ..3 tellen adem uit…drie tellen in…4 tellen uit…4 tellen in….5 tellen uit….met een diepe zucht. Ik betrap mezelf erop dat ik nog steeds veel te veel nadenk in plaats van dat ik mijn gevoel volg. “Nee 5 tellen in, niet 4, maar o wee ik heb geen adem meer!” En zo gaat dat dan! Maar goed, heb je half je leven alleen maar naar je hoofd geluisterd, dan is het een schone kwestie van geduld hebben en blijven oefenen…vooral ook met meditaties thuis…adem diep in…..adem diep uit. “Kssst! Weg angstige gedachten, weg negatieve emoties… ga uit mijn lijf!” Adem uit….pfffffft.

We lopen uit, dat vind ik persoonlijk helemaal niet erg. Uitlopen of niet, Hilde bouwt keurig en rustig de les weer af en we gaan weer richting de grond, zitten en liggen, waar we nog wat langzame, soms chi qong, oefeningen of yin oefeningen doen (maar wel met een actieve rol hè, dat wordt nog wel eventjes glimlachend gezegd 😉). “Oh fijn we mogen nu weer echt gaan liggen!”; ik merk dat ik daar wel weer aan toe ben en ik verlang naar de eindontspanning. De muziek vertraagt met ons mee en zodra ik op mijn rug lig raak ik ontroerd door de prachtige klanken van een viool en engelachtige zang…brok in mijn keel…”wat is dat! Nee he alweer?” Het lijkt wel alsof ik mij zo voel als vroeger toen ik nog een klein meisje was en bij mijn opa en oma logeerde…ik had heimwee. Intense heimwee waardoor ik letterlijk ziek was. Ik herinner mij hoe oma mij tussen opa en haar in bed legt, allebei zwetend onder dikke dekens inclusief een elektrische deken en nog was dit niet warm genoeg voor hen. Ik begrijp het wel want mijn opa en oma komen uit Indonesië en daar is het natuurlijk tropisch warm. Wat moet het toch moeilijk voor hen geweest zijn om verplicht in zo’n koud kikkerlandje als Nederland te wonen. Mijn gedachten stromen dieper en dieper het verleden in. Ik voel mij ineens weer dat kleine angstige verdrietige kind ….”oh jee”, ik voel iets prikken achter mijn ogen. Ik probeer mezelf wijs te maken dat het de muziek is. “Het is gewoon de muziek die mij ontroert, dat is het! “. Hoofd vertelt me dat het de muziek is dus..hmmm. Ik probeer mijn hoofd weer stil te krijgen en concentreer me op mijn adem en mijn lichaam. De brok in mijn keel wordt alsmaar groter en plots voel ik iets warms langs mijn beide wangen glijden. “Verdorie dit loerende “gevaar” is er dus altijd bij yoga”. Het oude zeer komt los en ik wordt er letterlijk misselijk van…een weeïg zeurend gevoel in mijn buik en een maag dat samenknijpt… zelfs bij flow yoga… Ik merk dat ik huil en huilen was voor mij altijd een teken van zwakte. Ik weet dat ik naar yoga ga om de natuurlijke zachtheid waarmee wij allemaal geboren worden, weer terug te krijgen. Alle onuitgesproken pijn en verdriet wat zich heeft vastgezet in iedere vezel van mijn lichaam wil eruit. Dus laat het gaan! Ik hoef mij niet te schamen…maar ik doe het toch. Ik voel me ongemakkelijk worden, begin ook licht te transpireren, maar ik laat het rustig komen…”niemand ziet het toch?”
Yoga leert lichaam en geest dat het niet iets waarvoor ik mij hoeft te schamen. Ik weet het en soms lukt het mij er om me volledig aan over te geven en laat ik tranen als een stortvloed gaan. Meestal ben ik dan alleen. Maar daarnaast is er nog steeds paniek, angst waar ik bang voor ben…ik weet het angst voor de angst. “Ik moet hier door heen… nee ik wil hier doorheen!” Dit overkomt mij sneller bij yin yoga en de pijn is mij dan net iets te overweldigend. Dus tja…helemaal toegeven aan mijn gevoelens? Ha nee, toch nog niet helemaal. Maar wie weet…over een jaar, of misschien iets langer nog… lach ik erom en ben ik yogi all over en heb ik mij compleet overgegeven aan het loslaten van negatieve gevoelens en gedachten en ben ik een grote vrolijke blije happy noot. Ik hoop het echt. Maar vooralsnog probeer ik van kleinere zaken te genieten en dan vooral ook van iedere flowles, met soms wat tranen erbij. Het mag! En ach, uiteindelijk kijk niemand ervan op want allemaal hebben wij zo ons eigen verhaal.

Na nog een korte zit eindmeditatie komen we tot slot bij de eindontspanning, nadat wij eerst onszelf hebben mogen bedanken voor onze inzet. Zalig genietend onder mijn warme deken met mijn rug, platter dan een anderhalf uur geleden, op de mat en het kussentje onder mijn hoofd. Ditmaal hoor ik de woorden “Om Tare” (Om = heilige lichaam, woord en geest, TARE = bevrijding van alle onvrede) ….de muziek box laat weer wat mantra’s voorbij komen en ik voel mij steeds dieper wegzakken. “Zal ik ooit een keer in slaap vallen?” Ha als dat zo is dan ga ik trakteren” al verwacht ik niet van mezelf dat dat zal gebeuren, maar wie weet….Het licht wordt nog meer gedimd wat ik erg fijn vind zodat ik stilletjes ongezien mijn laatste tranen kan laten gaan…met mijn ogen gesloten…hahaha ik hoor iemand lichtjes snurken, echt waar wat knap, die is nu echt totaal zen en ontspannen!😉 ….
Hilde heeft inmiddels weer de theekopjes bijgeschonken en laat ons ongeveer een kwartier liggen. Zij leest ons nog een mooie spreuk voor, waar wij over na mogen denken. Hilde loopt zachtjes langs ons om ons weer te laten genieten van een heerlijk geurende olie….dit keer iets zoeter lijkt wel…wat zou het zijn…roos? De bloem waar je hart van opengaat en alle liefde eruit laat stromen en binnenkomen….
Na ongeveer een kwartier mogen we rustig omhoog komen of nog even blijven liggen. Ik voel me meer “in een staat van zijn” drink kalm mijn thee op en pak vervolgens mijn eigen spullen bij elkaar. De les is voorbij. Anderhalf uur flow yoga en ik voel me altijd weer een stuk beter dan voor de les. Ik voel de energie stromen door mijn lichaam en het lijkt alsof er daadwerkelijk iets is opengezet…is het mijn hart, zijn het mijn longen? Het doet er niet toe, ik voel mij gewoon vrijer en dat is wat telt.
Dank je wel lieve Hilde, dank je wel lieve ik! Dank je wel dat je tijd voor jezelf hebt genomen!
Namasté

Geschreven uit dankbaarheid, voor Hilde, voor mijzelf om mij vrijer te voelen en ook omdat ik mijn verhaal wil delen met anderen. Voor mensen met mentale problemen en die in een donkere periode van hun leven zitten. Yoga/mediteren brengt je naar het diepste in je wezen, naar je kern, daar ben ik van overtuigd, maar om tot die kern te komen moet eerst je hart openen. Daar kan naar mijn mening geen psycholoog tegenop. Iemands beste psycholoog dat ben jijzelf en yoga- en meditatie ondersteunt je daarin.
Mensen met angstige en depressieve gevoelens en/of in een burn-out beveel ik van harte aan om een keer een yogales bij Hilde bij te wonen.